Dorastanie - Ja, moje życie i blog.
Hej,
Dawno nie było postu na moim blogu, w którym to pisałabym nie o kosmetycznych sprawach. Kiedyś mój blog opierał się tylko i wyłącznie na takich wpisach. Więc dzisiaj taki będzie post, powrót do przeszłości.
Za około trzy tygodnie temu miejscu stuknie trzy lata. Bawi mnie to trochę, bo z jednej strony 3 lata jest to jedna szósta mojego życia, a z drugiej strony mam wrażenie, że bloga prowadzę od zawsze. Założyłam go, bo to było modne, bo to miało być fajnym doświadczeniem, bo myślałam, że mam coś do powiedzenia. Nie oszukujmy się. Mając lat 15, może i miałam coś do powodzenia, ale nie umiałam, ani pisać, ani krzyczeć. Nigdy wtedy nie wykrzyczałam swojego zdania, bo się bałam.
Byłam zagubionym dzieckiem z dostępem do internetu. Może i lepiej, że prawie nikt tego nie czytał. Może lepiej, że nikt tego nie komentował. Żyłam sobie i pisałam, nieregularnie, bo po co inaczej. A z każdego wyświetlenia jarałam się, jakby co najmniej dychę w zdrapce wygrała. Zresztą dzisiaj nadal tak jest, mimo, że wyświetlenia przyrastają szybciej cieszę się z każdego wyświetlenia i każdego nowego obserwatora.
Moje pewne poglądy się wyklarowały, inne kompletnie zniknęły, a pewne idee zamieniły się na inne. Zmienił się światopogląd, ludzie wokół mnie, moje rozrywki, pasje. Dorosłam, przede wszystkim. Jestem starsza o doświadczenia, mądrzejsza o błędy. Kochana przez ludzi wokół mnie, mimo, że jestem singlem. Jestem pewna siebie, czasem za głośna, czasem zbyt wulgarna, a czasem za cicha.
Stałam się zupełnie innym człowiekiem z bagażem doświadczeń większym niż w 2015 roku.
Jednak trochę przestałam czuć się odpowiednią osobą do udzielania rad życiowych. Oczywiście czasem chodzi mi jeszcze po głowie, to w większości nie realizuje tych postów, bo nie jestem ekspertem. Nie myślę jak wszyscy, każdą sprawę analizuję biorąc pod uwagę swoje życie, swoje przeżycia i swój charakter.
Też trochę przestałam epatować swoją prywatnością. Kiedyś pisałam na blogu o wszystkim co się w moim osobistym życiu dzieję. Dzisiaj część mojego prywatnego życia możecie dojrzeć w pozytywnych z danego miesiąca, albo i dwóch miesięcy, ewentualnie właśnie w podsumowaniach jakiegoś czasu.
Wizualnie też mój blog dojrzał. Nie ma żadnych kolorowych, neonowych napisów. Jest prawie taki jakbym chciała. Cały czas dokształcam się, kombinuję ( nie zawsze wychodzi) i próbuję aby to miejsce było dla wszystkich ładnym, co i wartościowym miejscem.
Poświęcam tworzeniu wpisów dużo więcej czasu niż kiedyś, każdy post jest przemyślany, większość pomysłów czerpię z życia, z kosmetyków, z innych blogów
Wiem, że pewnie więcej tu kobiet, ani niżeli przestawili drugiej płci, że pewnie więcej jest tu ludzi w moim wieku, niż starszych, ale chciałabym aby mój blog był miejscem gdzie każdy znajdzie dla siebie coś miłego, coś wartego przeczytania, coś co go napędzi, zmotywuje, czy pozwoli na chwilę odpoczynku od nudnej, szarej rutyny.
Dziękuję Wam, za te trzy lata już teraz. Każdemu z osobna i wszystkim razem. Dziękuję, za siłę, motywację i za to, ze napędzacie mnie każdego dnia do działania.
I tak kończąc już. Jeśli wkładacie w coś całe serce i nie idzie tak jakbyście chcieli, to nie rezygnujcie. Po każdej burzy wychodzi słońce, które świeci sto razy mocniej od tego, które świeciło przed burzą.
Dziękuję.
Trzymajcie się ciepło,
XOXO.
Dawno nie było postu na moim blogu, w którym to pisałabym nie o kosmetycznych sprawach. Kiedyś mój blog opierał się tylko i wyłącznie na takich wpisach. Więc dzisiaj taki będzie post, powrót do przeszłości.
Za około trzy tygodnie temu miejscu stuknie trzy lata. Bawi mnie to trochę, bo z jednej strony 3 lata jest to jedna szósta mojego życia, a z drugiej strony mam wrażenie, że bloga prowadzę od zawsze. Założyłam go, bo to było modne, bo to miało być fajnym doświadczeniem, bo myślałam, że mam coś do powiedzenia. Nie oszukujmy się. Mając lat 15, może i miałam coś do powodzenia, ale nie umiałam, ani pisać, ani krzyczeć. Nigdy wtedy nie wykrzyczałam swojego zdania, bo się bałam.
Byłam zagubionym dzieckiem z dostępem do internetu. Może i lepiej, że prawie nikt tego nie czytał. Może lepiej, że nikt tego nie komentował. Żyłam sobie i pisałam, nieregularnie, bo po co inaczej. A z każdego wyświetlenia jarałam się, jakby co najmniej dychę w zdrapce wygrała. Zresztą dzisiaj nadal tak jest, mimo, że wyświetlenia przyrastają szybciej cieszę się z każdego wyświetlenia i każdego nowego obserwatora.
Moje pewne poglądy się wyklarowały, inne kompletnie zniknęły, a pewne idee zamieniły się na inne. Zmienił się światopogląd, ludzie wokół mnie, moje rozrywki, pasje. Dorosłam, przede wszystkim. Jestem starsza o doświadczenia, mądrzejsza o błędy. Kochana przez ludzi wokół mnie, mimo, że jestem singlem. Jestem pewna siebie, czasem za głośna, czasem zbyt wulgarna, a czasem za cicha.
Stałam się zupełnie innym człowiekiem z bagażem doświadczeń większym niż w 2015 roku.
Jednak trochę przestałam czuć się odpowiednią osobą do udzielania rad życiowych. Oczywiście czasem chodzi mi jeszcze po głowie, to w większości nie realizuje tych postów, bo nie jestem ekspertem. Nie myślę jak wszyscy, każdą sprawę analizuję biorąc pod uwagę swoje życie, swoje przeżycia i swój charakter.
Też trochę przestałam epatować swoją prywatnością. Kiedyś pisałam na blogu o wszystkim co się w moim osobistym życiu dzieję. Dzisiaj część mojego prywatnego życia możecie dojrzeć w pozytywnych z danego miesiąca, albo i dwóch miesięcy, ewentualnie właśnie w podsumowaniach jakiegoś czasu.
Wizualnie też mój blog dojrzał. Nie ma żadnych kolorowych, neonowych napisów. Jest prawie taki jakbym chciała. Cały czas dokształcam się, kombinuję ( nie zawsze wychodzi) i próbuję aby to miejsce było dla wszystkich ładnym, co i wartościowym miejscem.
Poświęcam tworzeniu wpisów dużo więcej czasu niż kiedyś, każdy post jest przemyślany, większość pomysłów czerpię z życia, z kosmetyków, z innych blogów
Wiem, że pewnie więcej tu kobiet, ani niżeli przestawili drugiej płci, że pewnie więcej jest tu ludzi w moim wieku, niż starszych, ale chciałabym aby mój blog był miejscem gdzie każdy znajdzie dla siebie coś miłego, coś wartego przeczytania, coś co go napędzi, zmotywuje, czy pozwoli na chwilę odpoczynku od nudnej, szarej rutyny.
Dziękuję Wam, za te trzy lata już teraz. Każdemu z osobna i wszystkim razem. Dziękuję, za siłę, motywację i za to, ze napędzacie mnie każdego dnia do działania.
I tak kończąc już. Jeśli wkładacie w coś całe serce i nie idzie tak jakbyście chcieli, to nie rezygnujcie. Po każdej burzy wychodzi słońce, które świeci sto razy mocniej od tego, które świeciło przed burzą.
Dziękuję.
Trzymajcie się ciepło,
XOXO.
Komentarze
Prześlij komentarz